De Corona crisis maakt mijn baan als verpleegkundige belangrijker dan ooit, maar mocht dit toch niks worden is een carrière als kapster altijd nog een serieuze optie.
Ik kan het niet meer aanzien. Dax, Raf en Fay hadden al naar de kapper gemoeten voor de kapsalons hun deuren sloten. Nu, bijna drie weken na het ingaan van de maatregelen tegen Covid-19, loopt hun kapsel de spuigaten uit.
Fay heeft één groot voordeel. Het is een meisje. Daar we ze een poosje terug nog een stoere pony had is deze inmiddels bijna tot over haar oortjes gegroeid. Met een paar stiekjes, leuk speldje of een haarband valt de boel echter nog best in te dammen en kan ze gerust nog over straat. Hoewel dat nu dus uit den boze is.
Dax en Raf daarentegen zijn een grotere uitdaging. Hun haar omhoog is geen optie meer. De hoeveelheid haar kan niet op tegen welke portie gel ter wereld. Een staartje net zoals bij hun zusje is inmiddels een serieuze optie, maar ik vrees dat ze daar niet mee akkoord gaan. Er rest mij dus nog één uitweg. Knippen.
Na het douchen is het zo ver. Ik parkeer eerst Raf op de kruk in de badkamer. Sla een handdoek om zijn natte lijfje en verbied hem nog één millimeter te bewegen. Ik waan mij in de kapsalon en probeer terug te halen hoe de kapster dit project aanpakt. Eerst alles recht kammen. Het probleem zit hem vooral aan de achterkant van Raf zijn hoofd. Maaskantje is niks bij het matje dat zich daar ondertussen gevormd heeft. Ik laat Raf naar beneden kijken en met een dun kammetje en mijn schaar in de aanslag stort ik me op de wilde lokken. Niet veel later is Raf zijn nek weer zichtbaar. Nu zijn oren. De tondeuse durf ik niet aan dus maak ik gebruik van mijn nagelschaar die met zijn kromming het ideale gereedschap lijkt voor dit gebied. Ik krijg er bijna plezier in. Raf zijn geduld raakt stilaan op en dus controleer ik voor de laatste keer of de boel weer onder controle is. Ik ben tevreden en Raf; Ach die is allang blij dat hij weer mag bewegen.
Ik vat mijn volgend slachtoffer in zijn kraag. Dax valt beter te instrueren en inmiddels weet ik ook hoe ik deze taak moet aanpakken. Win-win. Vanaf een afstand bekijk ik het tweede resultaat. Niet slecht. Max is zelfs zo tevreden dat hij oppert nooit meer naar de kapper te hoeven. Ik bedank Max vriendelijk voor zijn compliment, maar deze schoenmaker blijft toch maar bij zijn eigen leest. Als verpleegkundige heb ik ook een schaar op zak, maar die is toch echt voor andere doeleinden.
Reactie plaatsen
Reacties